Konferencja ta jest organizacją, ale jej tereny tworzą również euroregion. Nazwa tej organizacji w języku niemieckim brzmi „die Internationale Bodenseekonferenz – IBK”. Euroregion ten tworzą regiony nadgraniczne czterech państw:
- Republiki Federalnej Niemiec,
- Konfederacji Szwajcarii,
- Republiki Austrii,
- Księstwa Liechtenstein.
Regiony te leżą bezpośrednio nad Jeziorem Bodeńskim lub w jego okolicach.
Skład euroregionu Jeziora Bodeńskiego
W skład Euroregionu Jeziora Bodeńskiego wchodzą następujące tereny:
- Badenia-Wirtembergia,
- Szafuza,
- Zurych,
- Turgowia,
- Sankt Gallen,
- Appenzell Ausserrhoden,
- Appenzell Innerrhoden,
- Księstwo Liechtenstein,
- Vorarlberg,
- Bawaria.
Charakterystyka euroregionu Jeziora Bodeńskiego
Całkowita powierzchnia, jaką zajmują obszary należące do Międzynarodowej Konferecji Jeziora Bodeńskiego to 16186,6 km².
Powierzchnia rolna zajmuje 55% terytorium,
lasy 32%,
tereny przeznaczone pod osadnictwo i przemysł – 10%.
Między obszarami członkowskimi są bardzo duże różnice w zagospodarowaniu przestrzennym terenu.
Teren ten zamieszkuje 3,7 mln ludzi. Średnia gęstość zaludnienia to 228 osób/km². 2/3 osób czynnych zawodowo pracuje w usługach, jedynie 4,5% ludności pracuje w rolnictwie.
Cel konferencji regionów Jeziora Bodeńskiego
Głównym celem Konferencji jest stworzenie z regionów Jeziora Bodeńskiego atrakcyjnych terenów do życia, turystyki, rozwoju przemysłu, jak również ochrona miejscowych skarbów fauny i flory. Bardzo ważnym zadaniem, jakie stawiają sobie członkowie, jest szeroko pojęta integracja tych terenów, a także wzmacnianie poczucia regionalnej tożsamości ludności tam zamieszkującej. Przez wspólnie opracowywanie projekty oraz wspólną politykę w wielu dziedzinach, członkowie chcą wnieść swój wkład w przełamywanie barier, jakimi są granice międzypaństwowe.
Historia Międzynarodowej Konferencji Jeziora Bodeńskiego.
*1972 rok – utworzenie nieformalnej platformy dyskusji na temat zagospodarowania przestrzennego regionu oraz ochrony środowiska naturalnego okolic jeziora Bodeńskiego, w szczególności podnoszono problem czystości wód i analizowano sposoby wspólnego oczyszczania wód powierzchniowych.
*1972 rok – z inicjatywy ówczesnego premiera kraju związkowego Badenii-Wirtembergii Hansa Filbingera odbyło się w uzdrowisku leżącym po niemieckiej stronie granicy – Konstancji – spotkanie szefów regionalnych rządów krajów związkowych / kantonów: Badenii-Wirtembergii, Bawarii, Vorarlbergu, Szafuzy, Zurychu, Turgowii, Sankt Gallen i Gryzonii. Przedstawiciele regionów rozmawiali o przemyśle, kulturze, wspólnych projektach, a także stworzeniu regionalnych mediów wspólnych dla wszystkich zgromadzonych. Dyskutowano również o wzmocnieniu współpracy transgranicznej.
Podjęto wówczas także rezolucję o utworzeniu stałego forum dyskusji i współpracy. Cele i zadania przyszłej organizacji rezolucja określała bardzo ogólnie, zostawiono dużą przestrzeń do dalszych negocjacji. W zamyśle organizatorów, organizacja ta miał być luźnym forum wymiany myśli i doświadczeń, na początku nie przewidywano możliwości instytucjonalizacji współpracy. Głównymi zagadnieniami, którymi miała zająć się organizacja było wciąż tylko planowanie przestrzenne oraz ochrona środowiska.
*1978 rok – umowa o głębszej politycznej współpracy;
Z inicjatywą pogłębienia politycznej współpracy, podczas spotkania szefów regionalnych rządów w Bregenz, wyszedł przedstawiciel kraju związkowego Vorarlberg – Herbert Kessler. Obok częstych zebrań przedstawicieli poszczególnych regionów na szczeblu urzędniczym, miały się także odbywać regularnie posiedzenia wysokich przedstawicieli na płaszczyźnie politycznej.
*1979 rok – pierwsze spotkanie na szczeblu szefów resortów i rządów. Od tej pory konferencje przedstawicieli regionów członkowskich odbywają się regularnie raz w roku. Wraz ze zmianą formuły współpracy nastąpiła też zmiana nazwy organizacji na „Die Internationale Bodenseekonferenz” (IBK).
*1990 rok – dalsze określenie zadań współpracy i struktury organizacyjnej IBK.
Uchwalono wówczas statut oraz po raz pierwszy wyznaczono długoterminową strategię współpracy. Decyzje podjęte podczas konferencji obowiązywały aż do pierwszego stycznia 2003 roku, kiedy to uchwalono nowy statut. Statut przyjęty w 1990 roku był niezbędnym kompromisem, aby móc wzmocnić więzi łączące regiony jez. Bodeńskiego oraz poczucie wspólnoty ludzi tam zamieszkujących.
*1993 rok – przystąpienie szwajcarskich półkantonów Appenzell Ausserrhoden i Appenzell Innerrhoden do IBK;
*1994 rok – przyjęcie statutu, uchwalenie „wiodących wzorów” Jeziora Bodeńskiego – „Bodenseeleitbild” oraz otwarcie REGIO-Büro
IBK chce wykorzystywać wielorakie szanse rozwojowe obszaru Jeziora Bodeńskiego, szczególnie wspierać rozwój społeczny a także ochronę środowiska, jak również wzmacniać regionalny patriotyzm. Do realizacji tych celów powinny służyć „wiodące wzory”. Program ten został przyjęty 14 grudnia 1994 roku w Meersburgu podczas Konferencji Szefów Rządów. Uchwalenie „Bodenseeleitbild” miało uaktualnić i uzupełnić umowy dwustronne niemiecko – szwajcarskie i niemiecko-austriackie o zagospodarowaniu przestrzennym z 1982 roku. Program ten ukazywał obiektywne obszary, od których uzależniony jest rozwój regionu. Uwzględniał on przy tym różnorakie uwarunkowania przyrodnicze i społeczne obszarów nadgranicznych. Podczas Konferencji został także przyjęty Statut IBK, określający cele i zasady funkcjonowania organizacji, a także podjęto decyzję o otwarciu REGIO-Büro, które miało być punktem informacyjnym.
*1998 rok – przystąpienie kantonu Zurych i Księstwa Liechtenstein do IBK
Wcześniej regiony te miały status obserwatora, natomiast podczas XIX Konferencji Szefów Rządów 19 listopada 1998 roku uzyskały pełnię praw członkowskich. Od tej pory IBK liczy 10 członków.
*2003 rok – założenie Biura IBK
W styczniu 2003 roku Biuro IBK z siedzibą w Konstancji przejmuje dotychczasowe zadania REGIO-Büro. Biuro IBK ma podtrzymywać współpracę wewnątrz organizacji oraz jest głównym punktem informacyjnym dla mieszkańców regionu.
*2005 rok – przyjęcie nowego statutu
Integrowanie się tego euroregionu było rzeczą normalną, ponieważ od wielu lat ludność tam zamieszkująca współpracowała ze sobą. Istotną sprawą jest też wszechobecny język niemiecki. Jezioro Bodeńskie leży na pograniczu Niemiec, Austrii i Szwajcarii, więc konieczne było integrowanie się tam, ponieważ akwen wodny jest niepodzielny, a wszystkie z trzech państw chciały mieć do niego dostęp.
Zagrożeniami dla Jeziora Bodeńskiego są wszelkie zanieczyszczenia, katastrofy ekologiczne i niekontrolowany przemysł. Każdy z tych czynników mógłby przyczynić się do uszkodzenia środowiska naturalnego na terenie tego euroregionu. Dla Międzynarodowej Konferencji Jeziora Bodeńskiego jednym z najistotniejszych działań jest ochrona środowiska.
Zagrożeniem dla kultury regionu jest nieustanny proces globalizacji. Powoduje on stopniowe zanikanie dawnych tradycji i zwyczajów.
